โคธชาดก

๑. โคธชาดก


คบคนชั่วไม่มีความสุข

             [๑๔๑]  ผู้คบคนชั่ว ย่อมไม่ได้ความสุขโดยส่วนเดียว เขาย่อมทำตนให้ถึง
                          ความพินาศ เหมือนตระกูลเหี้ย ไม่ได้ความสุขจากกิ้งก่า ฉะนั้น.

จบ โคธชาดกที่ ๑.





๒. สิคาลชาดก


ว่าด้วยทำอุบายนอนตาย

             [๑๔๒]  เหตุที่ท่านทำเป็นเหมือนนอนตายนี้ รู้ได้ยากอยู่ เพราะว่า เมื่อเราคาบ
                          ปลายไม้ฆ้อนฉุดไป ไม้ฆ้อนก็ไม่หลุดจากมือของท่าน.

จบ สิคาลชาดกที่ ๒.





๓. วิโรจนชาดก


ว่าด้วยผู้ถูกเยาะเย้ย

             [๑๔๓]  มันสมองของท่านไหลออกแล้ว กระหม่อมของท่านก็ถูกทำลายแล้ว
                          ซี่โครงของท่านหักพังไปสิ้นแล้ว วันนี้ ท่านย่อมรุ่งเรืองแท้.

จบ วิโรจนชาดกที่ ๓.





๔. นังคุฏฐชาดก


ว่าด้วยบูชาไฟด้วยหางวัว

             [๑๔๔]  ดูกรไฟผู้ชาติชั่ว หางวัวสำหรับที่ข้าพเจ้าจะบูชาท่านนี้มีมาก วันนี้ เนื้อวัว
                          ไม่มีจะบูชาท่านผู้ไม่สมควรแก่เนื้อวัว ท่านจงรับแต่หางวัวเถิด.

จบ นังคุฏฐชาดกที่ ๔.





๕. ราธชาดก


ว่าด้วยพูดเพ้อเจ้อเพราะความเขลา

             [๑๔๕]  ดูกรราธะ ท่านไม่รู้จักคนทั้งหลายที่ยังไม่มาในเวลาปฐมยาม ท่านพูด
                          เพ้อเจ้อไปตามความโง่เขลา นางพราหมณีผู้โกสิยโคตรเป็นหญิงไม่ดี
                          หมดความรักใคร่ในบิดาของท่าน.

จบ ราธชาดกที่ ๕.





๖. กากชาดก


ว่าด้วยกาวิดน้ำด้วยปาก

             [๑๔๖]  เออก็คางของเราเมื่อยล้าแล้ว และปากของเราก็ซูบซีด เราพากันเลิก
                          เถอะ อย่าวิดเลย เพราะมหาสมุทรก็ยังเต็มอยู่ตามเดิม.

จบ กากชาดกที่ ๖.





๗. บุปผรัตตชาดก


เป็นทุกข์เพราะภรรยาไม่ได้ผ้าย้อมดอกคำ

             [๑๔๗]  ความทุกข์เพราะถูกเสียบหลาวนี้ก็ดี ความทุกข์ที่ถูกกาจิกเราก็ดี ก็ไม่
                          เป็นความทุกข์ของเรา ความทุกข์ที่ว่าภรรยาของเราจะไม่ได้นุ่งห่มผ้าย้อม
                          ดอกคำเที่ยวเล่นมหรสพในเดือน ๑๒ นี้ เป็นทุกข์ของเรา.

จบ บุปผรัตตชาดกที่ ๗.





๘. สิคาลชาดก


ว่าด้วยสุนัขเข้าอยู่ในท้องช้าง

             [๑๔๘]  เราจะไม่เข้าไปสู่ท้องช้างบ่อยๆ อีกต่อไปแล้ว เพราะในเวลาที่เข้าไป
                          อยู่ในท้องช้าง เราถูกภัยคุกคามแล้ว.

จบ สิคาลชาดกที่ ๘.





๙. เอกปัณณชาดก


ว่าด้วยต้นไม้ใบเดียว

             [๑๔๙]  ต้นไม้นี้มีเพียงใบเดียว จากพื้นสูงไม่เกิน ๔ นิ้ว ยังมีรสเช่นกับยาพิษ
                          ต้นไม้นี้เติบโตขึ้นจักขมสักเพียงไหน?

จบ เอกปัณณชาดกที่ ๙.





๑๐. สัญชีวชาดก


ว่าด้วยโทษที่ยกย่องอสัตบุรุษ

             [๑๕๐]  ผู้ใดยกย่องอสัตบุรุษ และคบหาอสัตบุรุษ อสัตบุรุษย่อมทำผู้นั้นแหละ
                          ให้เป็นอาหาร เหมือนเสือโคร่งที่ตายแล้ว สัญชีวมาณพร่ายมนต์ให้กลับ
                          ฟื้นขึ้นมา ทำสัญชีวมาณพให้เป็นเหยื่อ ฉะนั้น.

จบ สัญชีวชาดกที่ ๑๐.