อสัมปทานชาดก

๑. อสัมปทานชาดก


การไม่รับของทำให้เกิดการแตกร้าว

             [๑๓๑]  ความไมตรีของผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งเป็นคนพาล ย่อมเป็นโทษแตกร้าวจากกัน
                          เพราะไม่รับของไว้ เพราะฉะนั้น เราจึงรับเอาข้าวลีบกึ่ง ๑- มานะไว้
                          ด้วยมาคิดว่า ความไมตรีของเราอย่าได้แตกร้าวเสียเลย ขอให้ไมตรีของ
                          เรานี้ ดำรงยั่งยืนต่อไปเถิด.

จบ อสัมปทานชาดกที่ ๑.





๒. ปัญจภีรุกชาดก


ว่าด้วยความสวัสดี

             [๑๓๒]  เราไม่ตกอยู่ในอำนาจของพวกผีเสื้อน้ำ เพราะความเพียรมั่นคง ดำรง
                          อยู่ในคำแนะนำของผู้ฉลาด และเป็นผู้ขลาดต่อภัย ความสวัสดีจากภัย
                          ใหญ่นั้น เกิดขึ้นแล้วแก่เรา.

จบ ปัญจภีรุกชาดกที่ ๒.





๓. ฆตาสนชาดก


ว่าด้วยภัยเกิดจากที่พึ่ง

             [๑๓๓]  ความเกษมมีอยู่บนหลังน้ำใด บนหลังน้ำนั้น มีข้าศึกมารบกวน ไฟลุก
                          โพลงอยู่ ณ ท่ามกลางน้ำ วันนี้ การอยู่ของพวกเราที่ต้นไม้อันเกิดที่
                          แผ่นดินนี้ไม่มี ท่านทั้งหลายจงพากันหลีกไปเสียยังทิศทั้งหลายเถิด วันนี้
                          ภัยเกิดขึ้นจากที่พึ่งของพวกเรา.

จบ ฆตาสนชาดกที่ ๓.




๔. ฌานโสธนชาดก


ว่าด้วยสุขเกิดจากสมาบัติ

             [๑๓๔]  สัตว์เหล่าใดเป็นผู้มีสัญญา แม้สัตว์เหล่านั้นก็ชื่อว่าเป็นทุคตะ
                          สัตว์เหล่าใดเป็นผู้ไม่มีสัญญา ถึงสัตว์เหล่านั้นก็ชื่อว่า เป็นทุคตะ ท่าน
                          จงละเว้นความเป็นสัญญีสัตว์และอสัญญีสัตว์ทั้ง ๒ นี้เสีย สุขอันเกิด
                          จากสมาบัตินั้น เป็นของไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวน.

จบ ฌานโสธนชาดกที่ ๔.





๕. จันทาภชาดก


ว่าด้วยผู้เข้าถึงอาภัสสรพรหม

             [๑๓๕]  ในโลกนี้ ผู้ใดหยั่งลงสู่แสงจันทร์และแสงอาทิตย์ด้วยปัญญา ผู้นั้นย่อม
                          เข้าถึงอาภัสสรพรหมโลก ด้วยฌานอันไม่มีวิตก

จบ  จันทาภชาดกที่ ๕.





๖. สุวรรณหังสชาดก


โลภมากลาภหาย

             [๑๓๖]  บุคคลได้สิ่งใด ควรยินดีด้วยสิ่งนั้น เพราะความโลภเกินประมาณ
                          เป็นความลามก นางพราหมณีจับพระยาหงส์ได้แล้ว ก็เสื่อมจาก
                          ทองคำ.

จบ สุวรรณหังสชาดกที่ ๖.





๗. พัพพุชาดก


ว่าด้วยวิธีให้แมวตาย

             [๑๓๗]  แมวตัวที่ ๑ ได้หนูหรือเนื้อในที่ใด แมวตัวที่ ๒ ที่ ๓ และ ที่ ๔ ก็
                          เกิดขึ้นในที่นั้น แมวเหล่านั้นได้พากันเอาอกฟาดปล่องแก้วผลึกนี้ แล้ว
                          ถึงความสิ้นชีวิตทั้งหมด.

จบ พัพพุชาดกที่ ๗.





๘. โคธชาดก


ว่าด้วยฤาษีหลอกกินเหี้ย

             [๑๓๘]  ดูกรท่านผู้มีปัญญาทราม ประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยชฎาทั้งหลาย
                          ประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยหนังเสือ ภายในของท่านขรุขระ ท่านย่อม
                          ขัดสีแต่ภายนอก.

จบ โคธชาดกที่ ๘.





๙. อุภโตภัฏฐชาดก


ว่าด้วยผู้เสียหายหมดทุกอย่าง

             [๑๓๙]  ตาของท่านก็แตก ผ้าของท่านก็หาย ภรรยาของท่านก็ทะเลาะกับหญิง
                          เพื่อนบ้าน ท่านมีการงานเสีย ๒ ทาง คือ ทั้งทางน้ำและทางบก.

จบ อุภโตภัฏฐชาดกที่ ๙.





๑๐. กากชาดก


ว่าด้วยกาไม่มีมันเหลว

             [๑๔๐]  ขึ้นชื่อว่ากาทั้งหลาย มีใจหวาดเสียวอยู่เป็นนิตย์ เป็นผู้เบียดเบียนสัตว์
                          ทั้งปวง เพราะฉะนั้น กาทั้งหลายผู้เป็นญาติของเราจึงไม่มีมันเหลว.

จบ กากชาดกที่ ๑๐.